میل به تجمل پرستی
بسم الله الرحمن الرحیم
چهارمین سئوالی که پیشنهاد شده بود تا در مجلس خواستگاری پرسیده شود این بود که : تجمل پرستی را دوست دارد یا نه ؟
در این خصوص باید بسیار دقت نمود چون " تجمل پرستی " آینده ی خوبی ندارد و اگر خدای ناکرده این مرض درمان نشود چه بسا به کفر انسان بیانجامد و انسان را در هلاکت واقعی که دوری از خداست قرار دهد .
البته منظور ما این نیست که انسان چیزهای خوب و زیبا را دوست نداشته باشد . انسان به گل و گیاه علاقه مند است . انسان به باغ و بوستان علاقه دارد . بلکه مراد ما از این سخن – که تجمل پرست نباشد – این است که این صفت " تجمل گرایی افراطی " که از حد تعادل آن بگذرد را نداشته باشد که این صفت بد همه چیز حتی دین شخص را می گیرد و انسان دارای این صفت برای رسیدن به آن به هر کاری دست می زند . شما با مطالعه در تاریخ و احوال انسانهای ستمگر و منحرف به این نتیجه می رسد که بیشترین علت در ساختار وجودی این ستمگران و منحرفان تجمل پرستی بوده و آنجایی که باید از حق تبعیت می کردند به خاطر همین مرضی که داشتند ، تبعیت نکردند و از حق گریزان شدند . و در بسیاری از مواقع برای اینکه منافع باطلشان به خطر نیفتد در مقابل حق ایستادند و با حق مبارزه کردند .
قرآن مجید در سوره ی هود آیه ی 15 می فرماید : " من کان یرید الحیاة الدنیا و زینتها نوف الیهم اعمالهم فیها و هم فیها لا یبخسون "
هر کس خواهان زندگی مادی و زینت و شهوات دنیوی هست ما مزد سعی آنها را در کار دنیا کاملاً می دهیم و هیچ از بهره ی تلاششان کم نخواهد شد .
اما باید دانست که مزد تلاش دنیوی آنان فقط و فقط در دنیا بدرد خواهد خورد . و اما خداوند متعال در ادامه ی سوره ی هود در آیه ی 16 برای این قبیل شخاص می فرماید : " اولئک الذین لیس لهم فی الاخرة الا النار و حبط ما صنعوا فیها و باطل ما کانوا یعملون
اما اینها در آخرت نصیبی و سهمی جز آتش جهنم ندارند و همه ی افکار اعمالشان در راه دنیا ضایع و باطل می گردد .
آنهایی که به زر و زیور و مال ومنال دیگران نگاه می کنند و به ساختمانهای کذایی دیگران حسرت و افسوس می خورند و می گویند : " ای کاش آن ساختمان مال ما بود و آن ماشین و آن لباس و آن ... " درست مثل کسانی که در زمان قارون زندگی می کردند و به مال و منال قارون حسرت می خوردند و بعد وقتی حال قارون را دیدند و متوجه شدند مال منال برای نجات قارون هیچ کاری نکرد و زمین قارون و یارانش را در آغوش کشید گفتند : " و اصبح الذین تمنوا مکانه بالامس یقولون ویکان الله یبسط الرزق لمن یشاء من عباده و یقدر لولا ان من الله علینا لخسف بناویکانه لا یفلح الکافرون
و بامدادان کسانی که آرزو می کردند که به جای قارون می بودند گفتند خداوند روزی را به هر کس بخواهد گشایش می دهد و می بندد اگر خدا به ما منت نمی گذاشت الان ما هم مثل قارون توسط زمین بلعیده شده بودیم و خداوند کفران کنندهگان نعمت را رستگار نمی کند . و بالاخزه در مورد چند و چون زندگی تا فرصت هست صحبت کنند و می توان گفت در این مجلس به خصوصیات و اعتقادات یکدیگر می توانند فی الجمله آگاهی پیدا کنند.